پدرم علاقه‌ای نداشت در این حرفه فعالیت کنم

به گزارش خبر ایران، نیلوفر شهیدی در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه فعالیت حرفه‌ای خود را چگونه شروع کرده‌اید، گفت: بنده فوق لیسانس الترونیک هستم. نه در کلاس‌های بازیگری شرکت داشتم و نه در دانشکده این رشته را خواندم اما به دلیل اینکه پدرم اسفندیار شهیدی مدرس دانشگاه در این حرفه فعالیت داشته است من هم از کودکی با این فضا آشنایی پیدا کرده‌ام و همواه در حال آموزش بوده‌ام.

وی در ارتباط با اولین کار حرفه‌ای خود گفت: من اولین کارم را با مجموعه «به کجا چنین شتابان» شروع کردم. هنوز با گذشتن این مدت نمی‌گویم که بازیگر هستم اما صادقانه اگر بخواهم بگویم که بازیگری را از چه زمانی یاد گرفتم باید بگویم درست در زمان فیلم برداری سریال «به کجا چنین شتابان» هم زمان که بازی می‌کردم در حال آموزش هم بودم. بهروز بقایی، آهو خردمند، رضا رویگری علی عمرانی و بابک حمیدیان دوستانی بودند که کار کردن با آن‌ها بسیار برای من ارزشمند و آموزنده بود. تک تک این عزیزان برای من یک استاد بودند. اگر قرار بود در یک کارگاه بازیگری زیر نظر چند استاد آموزش ببینم در این سریال این اتفاق برایم افتاد.

بازیگر مجموعه «رخنه» در باره اینکه آیا پدرش او را به کارگردان‌ها معرفی می‌کرد، گفت: خیر، پدرم من را معرفی نمی کرد. من قبلاً هم این را گفته‌ام که بار‌ها پیش می‌آمد که من با تهیه کننده‌ای قرار داد می‌بستم و بعد متوجه می‌شدم که پدرم چون علاقه‌ای نداشت که من در این حرفه فعالیت کنم پیش این دوستان می‌رفت و از آن‌ها خواهش می‌کرد که بنده را عوض کنند و فرد دیگری را جایگزین کنند. این روال مدت مدیدی ادامه داشت تا اینکه من در سریال «به کجا چنین شتابان» ایفای نقش کردم. البته این را باید بگویم که بنده برای اولین بار در یک تله فیلم به عنوان «رویا» به کارگردانی صادق کرمیار جلوی دوربین رفتم. ایشان بنده را در پشت صنه دیدند و از من خواستند که در کارشان بازی کنم چون به می‌گفتند من در این کار نقشی دارم که به نظرم فقط مناسب شما است بازی می‌کنید؟ من هم با کمال میل پذیرفتم.

شهیدی با توجه به اینکه از کودکی به واسطه پدرش با بازیگران در ارتباط بوده است در پاسخ به این سوال که آیا برای خودتان در بین بازیگران الگویی داشته‌اید، گفت: بنده برای خودم الگوی خاصی در بین بازیگران زن نداشتم. اما از بازیگران زن ایرانی می‌توانم از فاطمه معتمد آریا و گلاب آدینه یاد کنم و بگویم که همیشه بازی این دو عزیز را دوست می‌داشتم و با بازی این‌ها همیشه به خودم می‌گفتم که، این بازی است که در مرحله اول به چشم می‌آید. همیشه از بازی این دو عزیز لذت می‌بردم و انرژی می‌گرفتم. بازیگران این چنینی آن (آن) معروف را دارند یعنی باعث کشش در مخاطب می‌شوند و هر کاری که در بازیشان انجام می‌دهند به نظرتان جذاب می‌آید.

وی در باره نقش منیره در مجموعه «رخنه» که در حال حاضر از شبکه دو به روی آنتن است، گفت: نقش منیره در سریال «رخنه» صدو هشتاد درجه با نیلوفر شهیدی تفاوت دارد و این باعث ترس من شده بود. خود بنده بسیار آدم آرام و کم حرفی هستم اما منیره درست در نقطه مقابل من قرار داشت. او زنی است بسیار با نشاط، پرشور پر از زندگی و تحرک، وفادار و معتقد البته این این بخش از خصوصیاتش به خود من بسار نزدیک است. دیالوگ‌های این نقش بسیار جنوب شهری بود تقریباً شبیه فیلم فارسی که ادا کردنش برای اینکه تو ذوق مخاطب نخورد کار را بسیار سخت کرده بود، چون می‌خواستیم کار به زندگی نزدیک شود.

شهیدی در ادامه به خبرنگار هنرنیوز گفت: یادم نمی‌رود که سر سکانسی که با غفارمنش بازی داشتم، هر وقت می‌خواستم دیالوگم را ادا کنم به تپق زدن می‌افتادم. دیالوگ‌ها ادا کردنش بسیار سخت و حساس بود چون می‌خواستیم شبیه زندگی شود. دیالوگ‌ها بسیار ریتمیک بود و از طرفی منیره هم شخصیتی داشت که دیالوگ‌هایش را بسیار تند می‌گفت. بخش‌هایی بود کارگردان به من می‌گفت نفس نکش و من باید دو خط دیالوگ را پشت سر هم بیان می‌کردم.  اگر در بین دیالوگ‌هایت نفس می کشیدم کار خراب می‌شد. گفتن آن نوع دیالوگ آن هم به این صورت کار را سخت کرده بود.

بازیگر مجموعه «به کجا چنین شتابان» در باره دلیل پذیرفتن این نقش برای بازی گفت: چیزی که در این سریال برایم جالب بود این است که من برای اولین بار نقش مکمل بازی کردم و برای اولین بار هم بود که در نقش یک مادر ظاهر شدم و اولین نقشی بود که آنقدر برایم شیرین و دوست داشتنی بود خلاصه در این سریال خیلی چیز‌ها برایم اولین بار برایم اتفاق افتاد.

وی در ادامه گفت: هر وقت از من می‌پرسند که بزرگ‌ترین آرزویت چی است؟ می‌گویم یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای زندگی‌ام این است که روزی مادر بشوم. به نظر من یک زن زمانی کامل می‌شود که مادر شود و این حس زیبا را تجربه کند. البته کودک این سریال به دلیل اینکه قدری خجالتی بود و از آن طرف هم کار ما بسیار فشرده انجام می‌شد شرایط را برایمان سخت کرده بود، اما من تمام سعی‌ام را کردم که رابطه مورد نیاز مادر و فرزندی درست در بیاید.

شهیدی در ادامه با بیان اینکه حسین تبریزی کارگردان کار به شدت در کنار عوامل حضور داشت گفت: من از حسین تبریزی بسیار تشکر می‌کنم ایشان لحظه به لحظه کنار تک تک گروه بودند. امیر غفار منش بسیار همکاری می‌کرد و یک بخشی از استرس من را در کار تحمل می‌کردند. ایشان به شدت انسان شریف و پر انرژی هستند و وقتی استرس من را برای نقش می‌دیدند سعی می‌کردند لحظه به لحظه در کنارم باشند تا در کار خللی وارد نشود.