خبرایران : کارگردان سینمای مستند و داستانی کشورمان گفت : استان کهگیلویه و بویراحمد با داشتن مناطق بکر و مناظر زیبا ، مردمان میهمان‌نواز، همچنان بر فرهنگ و سنت خود پایبند هستند و پوشش سنتی آنها با وجود رنگ‌های متنوع ، جذاب و پارچه‌های گوناگون همچنان در فیلم ها و سریال های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
محمدقاسم امیریان یاسوج نویسنده وکارگردان سینما ومستند سازکشورمان درگفتگو با خبرنگارخبرایران اظهارداشت : بنده اولین اثر هنری خود را به عنوان هنرجوی سینمای جوان در سال ۷۷ در استان کهگیلویه و بویراحمد آغاز کرده و آموزش فیلمسازی نیز دیده‌ام.
امیریان یاسوج تصریح کرد : در چند ساله اخیر، مستندی با نام «ایل و اسب» را ساختم که در بخش جشنواره استانی جایزه نفر اول بهترین کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی را کسب کردم. پس از آن فیلم مستند داستانی با نام «گردو» را ساختم که پیرامون صنعت گردو در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌باشد.
وی عنوان داشت : مستندی دیگر با نام «تاریکی‌های نورانی» را ساختم که در مورد قوانین دعانویس‌ها و رمال‌ها بوده است . ضمن اینکه آخرین مستندی که در حال حاضر نیز بر روی آن کار می‌کنم در مورد جایگاه نقش لباس محلی در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌باشد که این مستند در مورد پوشش مردان و زنان استان است.
این فیلمساز تاکید کرد : این استان با داشتن مناطق بکر و مناظر زیبا و مردمان میهمان‌نواز، همچنان بر فرهنگ و سنت خود پایبند هستند و پوشش سنتی آنها با وجود رنگ‌های متنوع و جذاب و پارچه‌های گوناگون همچنان مورد استفاده در فیلم ها و سریال های تلویزیونی است.
وی ادامه داد : نوع پوشش لباس سنتی محلی تاکنون در بخش‌های عشایری و روستایی و حتی شهری، توانسته جایگاه مطلوبی را کسب کند.
امیریان یاسوج افزود : پوشش زنان شامل روسری به نام کهنه (مینا) به طول یک متر و عرض ۷۰ سانتی‌متر بوده و پیراهن (جومه) شامل ۲ متر بوده که از زیر گردن تا کف پا را پوشش می‌دهد که دارای آستین و سرآستین می‌باشد که غالبا در مناطق مختلف استان استفاده می‌شود.
وی ابرازداشت : همچنین، بخش پایین لباس به نام تنبان (دامن) است که مهمترین و زیباترین بخش لباس زنان مناطق لرنشین می‌باشد که انتخاب این نوع پوشش برحسب سن و سال با سلیقه افراد منطقه و قبیله هماهنگ می‌شود.
امیریان یاسوج خاطرنشان کرد : تاریخ تسمیه استفاده از پوشش محلی استان با سایر قبایل لرنشین و قبایل مرکزی و جنوبی به دوره تیموریان تاکنون برمی‌گردد که در کتاب نگارگری مکتب شیراز ذکر شده است که این پوشش در نواحی مختلفی از استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، استان شیراز و استان بوشهر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی درپایان سخنان خود گفت : نگاه سنتی در مورد پوشش بطور کلی بر استفاده زنان بالای ۳۰ سال از این لباس محلی می‌باشد که خصوصا در مراسم شادی و عروسی و مناسبت‌های دیگری از قبیل مراسم عزا و در فصول مختلف استفاده می‌شود.