خبرایران : تولیدکننده ساز «سه تار » باگلایه از بی مهری ها نسبت به هنرمندان گفت : جامعه هنری ما از بسیاری امکانات محروم بوده وضع زندگی خوبی ندارند و این عشق است که هنرمندان را به سمت هنر می کشاند.
از خرم آباد تا شهر قدس
علی صداقت تولیدکننده ساز سه تار درگفتگو با خبرایران اظهارداشت : متولد سال 1378 در خرم آباد هستم و در خانواده ای با درآمد متوسط به دنیا آمدم . ازسال 1392 بنابرمشکلاتی مثل ورشکستگی پدرم به تهران مهاجرت کرده ودرشهر قدس مستقر شدیم.
صداقت تصریح کرد : تا سال 93 همیشه به سازعلاقه مند بودم و اما متاسفانه به دلیل مشکلات مالی نتوانستم درگذشته سازی تهیه کرده به دنبال رویا وعلاقه خودم بروم. تا اینکه یک روز یکی ازدوستان سه تاری را به بنده اهدا کرد . ضمن اینکه آدرس هنرمند سه تارسازی به نام استاد «شهروز ذوالنوری» را به من دادند و من هم بنابرعلاقه ای که داشتم نزد استاد ذوالنوری رفته و علاقه مند به ساخت سازسه تار شدم.
پدرم مخالف سرسخت موسیقی بود
وی خاطرنشان کرد: بعد درادامه مسیرعلاقه مندی خود نزد آقای «فرید قنبری» برای آموختن موسیقی سه تاررفتم. همزمان که من به دنبال علاقه خودم می رفتم، پدرم مخالف سرسخت موسیقی بود. چون ایشان اعتقاد داشتند که موسقی درآمد مناسبی برای هنرمند ندارد . اما من به دلیل علاقه شدیدم به سه تار همچنان پیگیر بودم.
صداقت عنوان داشت : یک سالی نزد آقای «سید شهروز ذوالنوری» کسب فیض کرده وبسیار آموختم و همزمان هم نزد استاد فرید قنبری رفته نوازندگی سه تار را می آموختم. بعد از یک سال بنابردلایلی استاد ذوالنوری کارگاه ساز سازی خودشان را جمع آوری کردند. من هم به ناچار از کارگاه بیرون آمدم. اما همچنان پیگیر ساختن و نوازندگی سه تار بودم و ناامید نشدم و به شکل خود آموز نوازندگی و ساختن ساز را یاد می گرفتم و درکنار آن به دیدن اساتیدی چون «سید نادرذولنوری» و «حسین یاری» رفتم تا ازاین دوستان و اساتید دنیز بیشتر بیاموزم.
به مدت یک سال در قنادی به خاطر سختی های زندگی مجبور به کار شدم
وی ادامه داد : درادامه به مدت یک سال در قنادی به خاطر سختی های زندگی مجبور به کار شدم. ازطریق کارگری کردن در قنادی و کسب درآمد کم کم ابزار و وسایل ساخت ساز مثل ، رنده ، قالب سه تار ، مغار ، تخته سنباده ، اره ، کمان اره ، سوهان ، چوب ساب ، چکش و... را خریداری می کردم. در کنارآن با خواندن کتاب های موسیقی مانند کتاب سه تار سازی تالیف ناصر شیرازی ، کتاب های کمانچه سازی ، ویلون سازی ، فیلم های آموزشی به مسیر علاقه مندی خودم ادامه دادم.
میلاد اشرفی ساختن سه تاررا بدون چشم داشت به من آموخت
صداقت افزود : درمسیرپرپیچ و خم آموختن سه تار با جناب آقای میلاد اشرفی در سال 1394 به واسطه یکی از دوستان جناب آقای حسین یاری آشنا شدم. میلاد اشرفی سه تارساز حرفه ای است . در مسیر آموختن ساختن سه تار به من کمک های زیادی کرد. درواقع 2 سال میلاد اشرفی و پدرمحترمشان جناب استاد اسلام اشرفی بدون چشم داشت خیلی از تکنیک های ساختن ساز سه تار را به من آموختند.
وی ادامه داد : تا اوایل 96 در خدمت میلاد اشرفی بودم وکم کم با وسایلی که به مرور خریداری کرده بودم زیر زمین خانه را تبدیل به کارگاه کردم. عشق و علاقه من روز به روز به ساختن و نواختن سه تار بیشتر می شد. خوشبختانه روز به روز ساز جدیدی را مشاهده می کردیم و سازهای زیادی را نیز تعمیر، صفحه جدید ، کلاسه جدیدی می ساختم و عشق علاقه ام بیشترشد.
با توصیه های استاد سید محمد ذوالنوری در ساخت سه تار پیشرفت کردم
صداقت اضافه کرد : به دلیل مشکلات مالی و همچنین انتقال کارگاه آقای اشرفی به مکان دیگر قادر به همکاری و شاگردی ایشان نبودم به همین دلیل از آقای اشرفی جدا شدم . درادامه با خود آموزی نوازندگی و همچنین ردیف موسیقی استادحسین علیزاده ، همراه با با گوش دادن به گوشه های موسیقی خود آموز موسیقی را یاد گرفتم.
وی خاطرنشان کرد: درادامه مسیربا آقای «سید هومن روتابی» دانشجوی موسیقی و اهل کرمانشاه آشنا شدم و ایشان سازهای مرا دیدند و به لحاظ تئوری موسیقی و علمی مرا کمک کردند. «سید هومن روتابی» شاگرد استاد «سید محمد ذوالنوری» ازشاگردان ارشد «استاد حسین علیزاده» بودند. استاد سید محمد ذوالنوری درمکتب ایشان بسیارآموخته بودند. با توانایی بالا درآموزشگاه های مختلف موسیقی تدریس داشتند. آقای روتابی نمونه سه تارهای مرا پیش استاد ذوالنوری بردند و استاد این سازهای مرا پسندیدند و یک سری توصیه هایی نحوه ساختن صفحه، دسته ، تراش، صداگیری که من با انجام آنها به مسیر پیشرفت خودم ادامه دادم.
با کمک برادرم کارگاهی کارگاه سازی در شهر قدس راه اندازی شد
صداقت افزود : به دلیل دوباره مشکلات مالی تا ایامی به شکل انفرادی تک سازی انجام می دادم . که ناگهان خدمت سربازی از راه رسید و به دلیل سربازی سازی تعطیل و محل خدمت سربزای من شهرکرمانشاه شد. درکرمانشاه خیلی از اساتید را دیدم وازمحضرشان کسب فیض کردیم. تا اینکه پدرم بیماری سرطان گرفت ومتاسفانه مرحوم شدند. خدمت سربازی من به هر شکلی بود تمام شد . دوباره شهر قدس برگشتم و به لطف دوستان ، برادرم کمک کارگاهی را راه اندازی و وسایل زیر زمین را به کارگاه منتقل و من رسما ساختن ساز را با کارگاه جدیدم آغازکردم.
وی تصریح کرد : استاد مظفری دوره چند ماهه ای به من ردیف های موسیقی مثل شور را آموختند . متاسفانه کرونا این بار از راه رسید و آموختن ما ناتمام ماند . درواقع کرونا همه چیز را تاثیرقرار داد و همه چیزمتوقف شد . کرونا متاسفانه روی هنرتاثیرات بسیار منفی گذاشت و به نوعی هنر را تعطیل کرد.
سه تار کلاسه بزرگ را با الگوی استاد محمود هاشمی می سازم
این سازنده جوان سه تار تاکید کرد : تخصصی روی الگوها کارکردم و ساختن سه تار کاسه بزرگ را نیزآموختم . با دیدن سه تارهای استاد عشقی که جزو کمیاب ترین و بهترین سه ستارهای کشورهستند. سه تارهای استاد «محمود هاشمی» و استاد «رامین جزایری» را دیدم و تصمیم گرفتم تا چند مورد از این الگوهای مطرح و مهم را به عنوان الگو برای ساختن استفاده کنم.به همین دلیل الگوی استاد «محمد مهدی کمالیان » یعنی سه تار کلاسه بزرگ را انتخاب و در حدود یک سالی است که به شکل تخصصی روی این نوع سه تار کارمی کنم. در مورد سه تار کلاسه کوچک هم الگوی من سه تاراستاد محمود هاشمی است. توسط دوست عزیزم فرید قنبری بعد از مدتی با استاد «مازیار حیدری» پژوهشگرو سازنده ساز موسیقی آشنا و نمونه سازهایی خوبی دیدم . در مراودات با ایشان با ساختن تار، تنبور و سه تار آشنا شدم ، که خیلی این دیدن به من در مسیر پیشرفت کمک کرد و امروز سه تار خودم را با عشق می سازم.
وی با تقدیر از حمایت های مادر ابرازداشت : مادرم همواره تشویقم کرده و برادرم هم همیشه کنارم بوده ودراین راه کمک کردند که از آنها تقدیر وتشکر می کنم و امیدوارم روزی بتوانم به نحوه شایسته ای محبت های آنان را جبران کنم.
جامعه هنری ما از بسیاری امکانات محروم هستند
صداقت با گلایه از بی مهری ها نسبت به هنرمندان گفت : جامعه هنری ما از بسیاری امکانات محروم هستند. هنرمندان و به خصوص سازندگان ساز در ایران وضع زندگی خوبی ندارند . چرا که این عشق است که هنرمندان را به سمت هنرمی کشاند. هنرمند با وجدان وقت گذاشته و با تمام توان 20 سال نوازندگی و تدریس می کند. درعوض ماهی برای چهارجلسه تدریس 200 هزارتومان دستمزد می گیرد. که این شایسته هنرمند و فرهنگ و هنر کشورمان نیست. ما سازندگان سازدر شرایط اقتصادی سختی که امروز برای مردم عزیز کشورمان به وجود آمده جرات افزایش قیمت سازها را نداریم . چون مردم توان خرید ندارند. سال به سال هم باید عوارض و مالیات پرداخت کنیم . بنابراین در چنین شرایطی مسئولین کمک و حمایت بیشتری از موسیقی سنتی، سازندگان ساز ایرانی و موسیقی ایرانی داشته باشند.
این سازنده جوان سازعنوان داشت: سال 97 مدرک کارشناسی ساز سازی را از وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی با ارائه نمونه ساز دریافت نمودم و پروانه ساخت سازسازی گرفته و صنعتگرجوان شدم. غرفه ای نیز همان سال در نمایشگاهی به من داده شد و ما درآن نمایشگاه شرکت و سازهای خودمان را به نمایش گذاشتیم..
مسئولین حمایت کنند تا موسیقی سنتی کشورمان بیشتر به رشد و شکوفایی برسد
وی در پایان سخنان خود گفت : من گرفتن مجوز کارگاه بعد از کلی دوندگی چرا باید 2 میلیون تومان هزینه پرداخت کنم. مگر چقدر من درآمد دارم. واضح است که هنرسازسازی در شرایط کنونی درآمد خوبی برای هنرمندان سازنده سازندارد. پس چرا برای صدورمجوز باید این هزینه گرفته شود. کمی مسئولین حمایت کنند تا موسیقی سنتی کشورمان بیشتر به رشد و شکوفایی برسد . درپایان به امیدوارم که روزهای بهتر برای ساز و سازسازان کشورمان که از راه برسد وهنرندان ساز ساز بتوانند این هنرایرانی را برای آیندگان زنده نگه دارند.