یگانه های هسته مرکزی شهر تهران ؛جاذبه های گردشگری طهران قدیم

نصراله آبادیان شهردار منطقه 11 ؛ بستر سازی برای گردشگری و آشنایی شهروندان و علاقمندان با مفاخر معماری و هنر ایرانی را یکی از برنامه های این منطقه برای جذب گردشگر می داند.

به گفته آبادیان بخشی از طهران قدیم که در محدوده منطقه  11قرار گرفته یگانه هایی دارد که آثار به جای مانده از اساتید و معماران به نام و هنرمندی است که شاید بتوان گفت نظیر این بناها در هیچ جای دیگر وجود ندارد.

او با معرفی 3 اثر یگانه ارزشمند در محدوده منطقه 11 از علاقمندان دعوت کرد تا از این جاذبه های گردشگری و معماری بازدید کنند.

مسجد هفتاد ساله سجاد ؛ مسجدی با مقرنس کاری های زیبا ،کاشیکاری ،گره سازی و چشم نواز

مسجد هفتاد ساله سجاد (ع) که با زیبایی و سادگی کاسه ها و نیم کاسه های ضربی سقف ،عدم انحراف و استهلاک قبله ، گنبد آجری با چشم نوازی بی نظیر ،مقرنس کاری ممتاز و نورپردازی مناسب  ساخته ی استاد حسین لر زاده یکی از جاذبه های گردشگری منطقه 11 است که در بافت تاریخی طهران قدیم قرار گرفته است.

این مسجد با شکوه در تقاطع خیابان های جمهوری اسلامی و فخر رازی قرار گرفته که با مساحت 620 متر مربع و معماری بی نظیر متأثر از سبک اصفهانی از بناهای تاریخی محسوب می شود

در ساخت مسجد زیبای امام سجاد (ع) همانند دیگر مساجد صحن ،شبستان و گنبد  با معماری بی نظیر مشاهده می شود و در بخش جنوبی مسجد کتیبه ای به چشم می خورد که از زیبایی های آن به شمار می رود.

همچنین استفاده از طرح های تزیینی مقرنس و کاربندی های خاص نشان از ذوق و سلیقه استاد معماری سنتی ایران دارد.

در بنای مسجد می توان کاشیکاری ،خطاطی ،کتیبه نویسی ،گره سازی و یزدی بندی را دید و به قول حسین مفید شاگرد خلف استاد حسین لر زاده ؛مسجد سجاد تهران – شاهکار درخشان از فضا سازی در معماری ایرانی است که 3 عامل نقش و نور و رنگ با مصالح مناسب در آن اعجاز کرده است.

در ساخت مسجد سجاد که در سال های 1323تا 1326 احداث و افتتاح شد ؛ از آجر به عنوان یک عنصر رنگ Motifستفاده شده است که نقشی غالب بر مجموعه رنگین شبستان این مسجد دارد.

خانه 200ساله امیر بهادر

خانه امیربهادر یکی از خانه‌های باارزش دوره قاجاریه است که امروز به نام انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران شناخته می شود و در خیابان ولی عصر، جنوب میدان منیریه  واقع شده است.

این خانه در اصل متعلق به مرحوم حسین پاشازاده معروف به امیربهادر جنگ؛ وزیر جنگ مظفرالدین شاه قاجار بوده است. مساحت این بنا در حدود 3000 مترمربع بوده و دارای بخش‌های مختلفی همچون تالار بزرگ آینه‌کاری شده، زیرزمین آینه‌کاری شده، تالار بزرگ بالا، حوضخانه با تزئینات کاشی‌کاری و اتاق‌های متعدد برای برگزاری جلسات و سخنرانی‌ها و قرائت‌خانه عمومی و اتاق‌های دیگر با کارکردهای مختلف می‌باشد.

این بنا در اصل حسینیه امیربهادر بود و در حال حاضر نیز در تملک انجمن آثار و مفاخر فرهنگی می‌باشد.

سرای امیر بهادر صحن وسیعی دارد که بنای اصلی در ضلع شمالی و بنای دیگر شامل حوض خانه و دو اتاق است. محوطه بازی نیز به صورت حیاط و باغچه و حوض آبی کوچک وجود دارد .

در داخل حیاط سه مجسمه برنزی وجود دارد که مربوط به کمال الدین بهزاد، نقاش مینیاتوریست قرن نهم هجری و دیگری کمال خجندی ، عارف و شاعر قرن هشتم است که محمد علی مددی آن را در سال 1۳۵۷ ساخته و نصب کرده است. مجسمه دیگری نیز واقع در گوشه حیاط اثر هنرمند معاصر پیل آرام است که تندیس دهخدا را آنجا نصب کرده است.

بر دیوار راهروهای ساختمان ، تابلوهایی از پادشاهان پهلوی و شاعران و افراد فرهنگی دیده می شود که افرادی همچون ابوالحسن صدیقی ، آذرگیتی و کمال الملک آن را کشیده اند.

کتابخانه نیز دارای مجموعه کتاب هایی از کتابخانه های اهدایی افرادی چون شادروان عبدالحسین بیات۱۳۴۸،مجموعه خیام و مجموعه دکتر عیسی زنده دنیا در شاخه های باستان شناسی ، تاریخ و فرهنگ و ادب ایران زمین است.

عمارت امیر بهادر مانند دیگر عمارت های رجال دوره قاجاریه بسیار مفصل و بزرگ است و به روزگار خود در خور زندگی عریض و طویل وزیر دربار بوده است. این سرا شامل چند دستگاه خانه های بزرگ همچون اندرونی، بیرونی، دیوانخانه، حسینیه، حیاط خلوت، گرمابه، اصطبل و دیگر نیازمندی های زندگانی این گونه افراد است.

میدان 75 ساله راه آهن با نمای فرش ایرانی

میدان تاریخی راه آهن که بیش از 75 سال پیش در نخستین ایستگاه راه آهن کشور احداث  و به تازگی  به همان شکل گذشته تاریخی خود  با نمای فرش ایرانی بازسازی شده است .

این میدان پس از ساخت ساختمان ایستگاه راه آهن با طرح کلاسیک و تقارن مرکزی- همچون فرش ایرانی-  ساخته شد و دارای یک جزیره میانی و باغچه های حاشیه ای ، نور پردازی زیبا وگل کاری است که می تواند بازدید کنندگان را در میان هیاهوی جمعیت و سفر و شتاب به ساعتی آرامش در حافظه تاریخی شهر ببرد.