خبر ايران : برخی افراد با عادت ها و خلق و خوی عجیبشان شهره می شوند. پیرمردي كه در دهستان دژگاه از توابع شهرستان فراشبند روزگار مي گذراند و به «عمو حاجی» معروف است، از حمام گريزان است و مي گويد كه اگر تميز شود، مريض مي شود.
به گزارش خبر ايران؛ عمو حاجي كه چهره اي همانند انسان هاي غارنشين دارد و كهنسال به نظر مي رسد كه حتي مردم عادي سن او را نزديك به يك قرن مي دانند، رنگ خاكستر گرفته و قشري ضخيم از چرک بر اندام او سنگيني مي كند.سایت محلی نخل بیـدار درباره این پیرمرد نوشته است: چند سال پيش جوانان محل تصميم گرفتنند عمو حاجي را به رودخانه ببرند تا آبي به بدن اين مرد برسد، به همين منظور هنگامي كه عموحاجي در خواب بود او را در عقب يك وانت گذاشتند تا او را در رودخانه حمام كنند؛ وقتي به رودخانه رسيدند، ديدند عمو حاجي در عقب وانت نيست. زيرا او پيش از رسيدن، خود را به بيرون از وانت انداخته بود تا مبادا بدنش با آب آشتي كند و عمو حاجي همان جا گفته بود اگر تميز شوم، مريض مي شوم.
عموحاجي از خوردن هر نوع خوراكي تازه و نوشيدن آب بهداشتي پرهيز مي كند به گونه اي كه اگر به زورهم به او آب گوارا بنوشانند، عكس العمل منفي نشان مي دهد و به شدت ابراز ناراحتي مي كند.لذيذترين غذاها به قول خودش، حيوانات مرده و گنديده است و فرقي ندارد كه اين حيوان حلال و يا حرام گوشت باشد.اين سالخورده كه گفته مي شود به دليل مشكل عاطفي كه در ايام جواني براي او رخ داده از مردم و اجتماع گريزان و گوشه عزلت و انزوا برگزيده ساليان سال است كه در زير مكاني مسقف ماوا ندارد و در گرما و سرما در هواي آزاد به سر مي برد.برخي از جوانان و نوجوانان دژگاه براي عمو حاجي مرغ، گربه، روباه، خارپشت و حتي مار مرده مي برند او اين حيوانات را در گودالي در اطراف خود دفن مي كند و پس از چند روز با آتشي كه در اين گودال مي افروزد، آن را نيم پز مي كند و با ولع خاصي مي خورد.عمو حاجي پس از آن با خوردن آب گنديده كه در يك حلب زنگ زده و حشرات مختلف در داخل آن شناور هستند، وعده غذايي را به پايان مي برد.
ليوان او يك حلب 5/4 كيلويي روغن است و او با استفاده از اين حلب روزانه نزديك به پنج ليتر آب مي نوشد.لباس پوشيدن اين مرد در هستان دژگاه كه داراي گرماي نزديك به 50 درجه سانتي گراد است شگفتي آور است؛ زيرا او تمام لباس هايي را كه مردم اين منطقه برايش مي آورند، پس از بريدن آستين هاي پيراهن و پاچه هاي شلوار با دندان، آنها را بر تن مي كند.لوازم زندگي او شامل يك چماق است كه پيشتر پلوس وانت بوده است و وزن آن 17 كيلوگرم است، استكان چايخوري اين مرد عجيب يک كلاه ايمني اسقاطي است و چند حلب كهنه روغن نباتي است كه بچه هاي اين دهستان با آفتابه در اين حلب ها براي او آب مي ريزند.
عمو حاجي يك پيپ استثنايي هم دارد كه از يك زانوي سه اينچي آب تشكيل شده كه او سرگين (فضولات) حيوانات را در آن مي ريزد و آتش مي زند و به آن پك مي زند و با هر مرتبه پک، دود پر حجمي از دهانش خارج مي شود.افزون بر اين كه شست و شوي بدن، ظرف آب و بهداشت براي او معنا ندارد، خود را با سوزاندن موهاي زايد بدن اصلاح مي كند. محل زندگي اين مرد رويگردان از بهداشت و مردم، محل تجمع سگ، گاو و چهارپايان محل است.به نظر مي رسد تا كنون كارشناسان بهداشت با عموحاجي مواجه نشده اند.