به گزارش خبرایران به نقل از شبکه ایران، بیضایی حداقل تا شهریورماه سال آینده به به واسطه قراردادی که برای تدریس در دانشگاه استنفورد دارد نمیتواند به ایران بازگردد اما حجم تقاضاها از وی برای بازگشت آنقدر بوده که او در دستنوشتهای کوشیده به زعم خود به این همه مهر و محبت هواداران پاسخ دهد؛ دستنوشتهای که متاثر است از تعلق خاطر همیشگی بهرام به مام میهن، به خصوص آنجا که میگوید مردم ایران مهر میکارند و خشم میدروند!
متن دستنوشته بیضایی را در ادامه میخوانید:
واژههای چندانی برای سپاسگزاری نیست
واژههایی که کم نیاورند
پیش مهر شماران
و هر کسی نگفته باشد هزار بار!
مهر میکارند و خشم میدروند
واژههای چندانی نیست
جز آنچه در دلم میگویم
بیهیاهو، اگر رساست؛
از شماست که دلم میزند هنوز!
کرنش به سرزمینی که از آن نرفتهام
کرنش به مادر و پدرم
که خاکِ آن خاکند!
دور باد از آن خشکسالی و دروغ
دور باد از آن دیو خشم و آز
دور باد از آن بیداد!
بهرام بیضایی 12 دی 1392
دستنوشته بهرام بیضایی