خبرایران : در میانه‌ی دغدغه‌های امروز ما ایرانیان، موضوع آب به یکی از اصلیترین دغدغه‌ها تبدیل شده که همراه با سایر ناترازی‌ها در برابر دیدگان ما خودنمایی می‌کند.
🔺بیمه شاید یکی از معدود مفاهیمی است که در جان بشر، امنیت و آرامش ایجاد کرده و به سان پشتوانه‌ای استوار، از دیرباز مرهم روزهای سخت بوده است.
🔺در میان اخبار، دیروز بیمه البرز از پویشی رونمایی کرد که مردان و زنان فردای ایران زمین را مخاطب خود گرفته است و سعی دارد همچون بسیاری دیگر از پروژه‌های هوشمندانه و ارزشمند این شرکت، بار مسؤولیت اجتماعی در حوزه حفظ و حراست از سرمایه‌ی ملی آب را به دوش بکشد.
🔺اطمینان از حفظ منابع آب هم شدنی است اما به شرطها و شروطها و فرزندان وطن از مهمترین شروط آن هستند. هیچ فرآیندی بدون ایجاد چشم انداز و فرهنگسازی در مسیر رو به جلو ممکن نیست. تجربه بسیاری از جوامع، نه در غرب که در پهنه قاره آسیا و مشخصاً کشور ژاپن، روشن کرده است که اگر انتظاری برای تغییر گفتمان و فرهنگ‌ها داریم، باید از همین نقطه شروع کنیم.
🔺ارسطو در کتاب پنجم و ششم (به‌ویژه کتاب هشتم) سیاست و کتاب «اخلاق نیکوماخوسی» تصریح می‌کند که برای رسیدن به زندگی خوب، آموزش در فضیلت باید از کودکی آغاز شود و این کار تنها با قوانین و نهادهای حکومتی شدنی است.
🔺ارسطو معتقد بود که هدف اصلی سیاست، پرورش «انسان نیک» و «شهروند نیک» است که این امر تنها از طریق آموزش سازمان‌یافته ممکن است. او باور داشت آموزش باید یک امر حاکمیتی و عمومی باشد، چون جامعه‌ای که به دنبال سعادت مشترک است، باید ارزش‌ها و فضایل مشترک را در همه اعضا پرورش داده و به دنبال تعالی ایشان باشد تا در آینده سیاسی آن بلاد، نسلی قدرت را در دست گیرد که عصاره فضایل باشد.
🔺با این رویکرد و شاید در غیاب حضور مؤثر برخی نهادهایی که باید به دنبال ایجاد مفاهیم اصولی در حراست از منابع طبیعی کشور باشند، بیمه البرز چون همیشه نقش مؤلف را بر عهده گرفته و به مقوله آموزش عمومی ورود کرده و سعی می‌کند که آینده سازان میهن را با مفهوم صرفه‌جویی و مصرف هوشمندانه آب آشنا کند و از آنها بخواهد تا ایده‌های خود را بر اساس این مهم به تصویر بکشند و چه بهانه‌ای جذاب‌تر از نقاشی برای دانش آموزان!
🔺روایتی از حضرت علی(ع) داریم که میفرماید، علم را با قلم در بند بکشید. حال چه این قلم بیاید و مفهومی را به رشته تحریر درآورد و چه با زبان تصویر به رشته طرح؛ در نهایت دعوتی است برای تحقیق و مطالعه و در نهایت بازتاب دادن مفهومی که در نتیجه آن، بر جان آدمی نشسته است.