خبر ایران:راضیه تجار در خصوص گرایش و پیوستن خود به حوزه هنری اشاره و اظهار كرد: در حوزه هنری نباید قلم به هرز می رفت و باید بیشتر از چیزهایی كه جنبه آسمانی داشتند و نه زمینی صحبت می شد.
به گزارش خبر ایران، راضیه تجار در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری در خصوص تعریف و گرایش خود به سمت ادبیات انقلاب اسلامی گفت: من تعریف علمی برای این مساله ندارم اما به طور حسی به این ادبیات نگاه می كنم.
وی ادامه داد: بعد از انقلاب اسلامی رخدادهایی خاص در سطح جامعه به وجود آمد كه من به عنوان یك ناظر به این رویدادها نگاه می كردم. یكی از مسائلی كه مرا به این سمت جذب كرد این بود كه ادبیات جنگ در دل انقلاب اسلامی به جود آمد و من این دو نوع ادبیات یعنی جنگ و انقلاب را تفكیك نمی كنم.
این نویسنده افزود: به عنوان یك ایرانی وقتی دیدم كه خاكم و كشوری كه دوستش دارم در چنین اوضاعی قرار گرفته است و زمانی كه مشاهده كردم مردم عادی خیلی جلوتر از من و بسیاری از افراد كه ادعای روشنفكری می كردند، حركت می كنند؛ حس و حال دیگری به من دست داد.
تجار جنگ را جنگی مقاومتی دانست و تصریح كرد: كشور ما مظلوم واقع شده بود و كسانی كه به جنگ می رفتند تنها برای شهادت و شهید شدن می رفتند. آن زمان صحبت از اخلاقیات و شعائر مذهبی بود لذا قلم باید درآن زمان به تعریف جدیدی می رسید.
وی با بیان اینكه من در آن زمان به صدایی رسیدم كه برایم بیگانه نبود گفت: من در یك خانواده مذهبی بزرگ شده بودم و در آن زمان دوباره به صدایی رسیدم كه در كودكی و دوران نوجوانی من شنیده می شد لذا خیلی راحت با آن صدا ارتباط برقرار كردم.
تجار در خصوص پیوستن خود به حوزه هنری اشاره و اظهار كرد: من و افرادی كه در حوزه هنری دور هم جمع شده بودیم همگی مشتركاتی را در خودمان احساس می كردیم؛ در حوزه هنری نباید قلم به هرز می رفت و باید بیشتر از چیزهایی كه جنبه آسمانی داشتند و نه زمینی صحبت می شد.
نویسنده كتاب "كوچه اقاقیا" با بیان اینكه در آن زمان درحوزه هنری افرادی چون قیصر امین پور، سید حسن حسینی و ... حضور داشتند، افزود: من در سال 64 داستانی در زمینه دفاع مقدس نوشتم و مقامی كسب كردم بعد از آن وارد حوزه شدم و بر حسب اتفاق جایی را كشف كردم كه آدم هایش نگاه متفاوتی داشتند و از سویی با نگاه من همخوانی داشتند. احساس كردم كه این افراد تعریف دیگری برای خود دارند و آن چیزی كه ما را دور هم جمع می كرد نگاه مذهبی ما بود.
وی ادامه داد: احساس كردم كه اگر پدرم در كودكی هایم هیاتی را برگزار می كرد همان هیات را در حوزه هنری یافتم.
تجار با بیان اینكه درآن زمان نویسندگان پیشكسوتی بودند كه در زمینه انقلاب و دفاع مقدس نمی نوشتند اظهار داشت: این خلا كه نویسندگان روشنفكر داستانی در زمینه انقلاب نمی نوشتند كاملا مشهود بود و این فقدان باید پوشش داده می شد.
نویسنده كتاب "نرگس ها" با اشاره به اینكه دو دیدگاه متفاوت بین روشنفكران و نویسندگان حوزه هنری وجود داشت افزود: برای رفع این خلا نویسندگان حوزه هنری باید پركارتر عمل می كردند تا این فقدان پر شود. در زمان جنگ حتی با كمبود كاغذ مواجه بودیم ولی با این حال داستان هایمان را می نوشتیم و می خواندیم.
وی ادامه داد: برخی از افراد از این مسیر روبرگرداندند و مسیر خود را عوض كردند و برخی هم ماندند؛ برخی از كارها در ابتدا شعاری و یا در سطح ضعیفی بودند. این مسیر افتان و خیزان پیش رفت.