کتاب «اندیشه هیدگر در درسگفتارهای اولیه» منتشر شد

به گزارش خبرایران از روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، در پشت جلد این اثر در معرفی آن آمده است: هیدگر بی تردید سهم بزرگی در شکل گیری فلسفه عصر جدید داشته است و همچنان دارد. برای فهم بهتر اندیشه هیدگر، با توجه به این قول او که «هر آینده ای همواره از گذشته ای است.» پی گیری درسگفتارهای اولیه اش از اهمیت خاصی برخوردار است. این نوشته که فقط به بخشی از وجوه اندیشه هیدگر در دوران اولیه تدریس در فرایبورگ و ماربورگ می پردازد، از چهار بخش تشکیل شده است.

در بخش نخست، گزارشی از چگونگی انتشار درسگفتارهای هیدگر در قالب مجموعه آثار او آمده است. بخش دوم خلاصه ای از موضوع درسگفتارهای اولین دوره تدریس هیدگر در فرایبورگ به دست می دهد. سیر تفکر هیدگر تا انتشار کتاب وجود و زمان، نخست با وضع مفهوم واقع بودکی شروع می شود. تا اینکه از سال 1921 به بعد و تحت تأثیر آرای ارسطو، هر چه بیشتر شکل وجودشناسی به خود می گیرد. تلقی هیدگر از پدیدارشناسی در این درسگفتارها مطالب بخش سوم این نوشته را شامل می شود. از میان موضوع های متفاوتی که هیدگر در این دوره از همه برجسته تر است. موضوع چهارم و آخر این نوشته برداشت هیدگر از مفهوم علم و نسبت آن با فلسفه است. پرسش از علم از وجهه نظرهای متفاوت سراسر آثار هیدگر به چشم می خورد و از اهمیت آن در هیچ یک از دوره های فکری اش کاسته نمی شود. در این نوشته عمده تمرکز بر مفهوم علم در درسگفتارهای اولیه و کتاب وجود و زمان است و به تفاسیر بعدی هیدگر از علم مدرن ذیل پرسش از ذات تکنیک نمی پردازد.

فهرست این اثر عبارت است از:

مقدمه

چگونگی انتشار درسگفتار هیدگر

خلاصه ای از موضوع های درسگفتارهای اولین دوره تدریس در فرایبورگ

موضع هیدگر در قبال پدیدارشناسی در درسگفتارهای اولیه

مفهوم علم در درسگفتارهای اولیه در وجود و زمان

منابع

واژه نامه آلمانی – فارسی

واژه نامه فارسی – آلمانی

دوره تدریس هیدگر در درسگفتارهای اولیه که در فرایبورگ و ماربورگ بوده از سال 1919 آغاز شد و در سال 1944 خاتمه یافت، شامل سه مقطع زمانی می شود: دوره اول تدریس در فرایبورگ، از نیم سال اول تحصیلی و (به واسطه جنگ) اضطراری 1919 تا نیمسال اول تحصیلی 1923 است. دوره میانه تدریس در دانشگاه ماربورگ از نیمسال دوم تحصیلی 1923- 1924 شروع می شود و با نیمسال اول تحصیلی 1928 پایان می یابد. سرانجام دوره تدریس مجدد در فرایبورگ است که از نیمسال دوم تحصیلی 1928- 1929 تا نیمسال اول تحصیلی 1924 ادامه دارد.

با توجه به مضامین درسگفتارهای دوره اول تدریس او در فرایبورگ، می توان غایت آنها را دستیابی به مفهومی از فلسفه زندگی و حیث رویدادی آن دانست. هیدگر می کوشد مفهوم زندگی را به نحوی غیر از آنکه دیلتای و هوسرل بدان پرداخته بودند، تعریف کند. او خصوصیت زندگی را رویداد می نامد؛ عنوانی که او بعدها در دوره تفکر متأخر خود، در مورد حقیقت وجود به کار می گیرد. اگرچه در درسگفتارهای اولیه پرسش از وجود هنوز به صراحت مطرح نشده است، می توان نشانه هایی از آنچه در کتاب وجود و زمان، «دازاین» خوانده می شود، در آنها یافت. پرسش از وجود را هیدگر در قالب وجودشناسی بنیادین و استعلائی، در دوره تدریس در ماربورگ مطرح می کند. پرداختن به درسگفتارهای اولیه به فرایبورگ از آن رو اهمیت پیدا می کند که در آنها می توان از سویی خطوط مهم چگونگی بسط اندیشه هیدگر را تا رسیدن به کتاب وجود و زمان دنبال کرد و از سوی دیگر دید که چگونه هیدگر از سال 1930 به بعد با تغییر وجهه نظر از وجودشناسی بنیادین و استعلائی به رویداد حقیقت وجود، به نوعی دوباره به نقطه اولیه درسگفتارهای خود و موضوع هایی که در آنها مطرح شده بود، باز می گردد.