«سروش»، «آی‌گپ»، «ایتا»، «گپ» و «ویسپی» پیام‌رسان‌هایی هستند که این‌روزها نامشان زیاد شنیده می‌شود؛ آن هم به عنوان جایگزینی برای «تلگرام» که ایرانی‌ها چند سالی هست با آن خو گرفته‌اند. دغدغه کاربران ایرانی این روزها فقط فیلترشدن تلگرام نیست؛ بلکه آنچه مطرح است میزان امنیت این پیام‌رسان‌ها و چگونگی احترام به حریم خصوصی‌شان است. در واقع مردم ایران ترجیح می‌دهند که در درجه اول بدانند شبکه‌هایی که این روزها روی آنها مانور داده می‌شود، توسط چه شخص یا چه ارگان‌هایی پشتیبانی می‌شوند؟
«سروش»
«سروش» یکی از گزینه‌های جدی برای مهاجرت کاربران ایرانی از تلگرام است. نرم‌افزار سروش در بهمن ۱۳۹۴ نسخه آزمایشی خود را به بازار عرضه کرد و تا بهمن ۱۳۹۵ نزدیک به ۷۰۰ هزار کاربر فعال داشت. این نرم‌افزار تحت حمایت سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران گسترش یافته و بخش عمده‌ای از سهام این شرکت متعلق به صدا و سیماست. «سروش» توسط شرکت «توسعه فناوری رسانه سروش» پشتیبانی می‌شود که مدیرعامل این شرکت شخصی به نام محمدرضا علی‌عسگری است و مدیریت پیام‌رسان سروش نیز بر عهده سیدمیثم سیدصالحی است. سیدصالحی مدیرعامل شرکت داده‌پردازی «فن‌آوا» بوده؛ شرکتی که خدمات اینترنت پرسرعت ارائه می‌کرده است.
سیدمیثم سیدصالحی
پیام‌رسان «سروش» مدعی است که اطلاعات مخاطبان را ذخیره و از آنها استفاده می‌کند اما این اطلاعات را در اختیار شخص یا شرکت ثالثی قرار نمی‌دهد. این پیام‌رسان شرایط و قوانینی را برای عضویت تنظیم کرده که در بند ۵ آن آمده است: «سروش مجاز است در هر زمان که مشخص شد شناسه انتخاب‌شده مغایر با مشخصات سازنده یا مدیران کانال است با/بدون اطلاع قبلی شناسه کانال را تغییر یا کانال را غیرفعال نماید. مرجع تشخیص در این زمینه، سروش است.»