کیومرث پور احمد با ساخت فیلم «پنجاه قدم آخر» که دچار ضعفهای اساسی خاطره فیلم خوبی چون «اتوبوس شب» را از بین برد.
کیومرث پوراحمد، فیلمساز قدیمی کشورمان شش سالی بود که فیلم نساخته بود. آخرین کار این فیلمساز نیز کاری با عنوان «اتوبوس شب» بود این فیلم سینمایی در زمان ساخت و اکران توانسته بود توجه بسیاری از منتقدان و اهالی سینما را به خود جلب کند، حتی این کار توانسته بود در گیشه نیز به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کند. این فیلم سینمایی اثری در حوزه دفاع مقدس بود که به بسیاری از ناگفته‌های جنگ پرداخته بود.
فیلم «اتوبوس شب» به اندازه‌ای خوش ساخت بود که وقتی شنیدم کیومرث پوراحمد فیلمی دیگر در حوزه دفاع مقدس می‌سازد خوشحال شدم، چون انتظار داشتم فیلمی همانند اتوبوس شب» ببینم، اما متاسفانه بعد از تماشای فیلم «پنجاه قدم آخر» این امید به شدت رنگ باخت، به نحویکه آرزو کردم ای کاش این فیلمساز چنین فیلمی نمی‌ساخت تا خاطره «اتوبوس شب» به خوبی در اذهان باقی بماند.
«پنجاه قدم آخر» داستان فردی است که ناخودآگاه به جبهه می‌رود و در آنجا اتفاقاتی برایش روی می دهد که سبب تغییر وی می شود، البته از این دست تولیدات تا به حال چند کار ساخته شده است، اما این فیلم را می توان ضعیف ترین شکل آن دانست، به ویژه اینکه این فیلم به هیچ وجه استانداردهای سینما را دارا نبود و بیشتر به یک کار تلویزیونی شباهت داشت.
اما به هر حال اگر بخواهیم ارزیابی مختصری از این فیلم داشته باشیم باید گفت که این کار به هیچ وجه از یک فیلمنامه منسجم بهره نبرده است و گره هایی که برای فیلم انتخاب شده منطق روایی ندارد. در ضمن این فیلم هیچگاه نتوانسته برای کلیت داستان یک زبان جذاب انتخاب کند.
انتخاب بازیگران این فیلم هم به هیچ وجه مناسب نبود. تنها بابک حمیدیان توانسته بود با توانایی خود به نقشش جان بخشد، البته بازی طناز طباطبایی آنچنان که باید قوی نبود، چون بازی وی در فیلم «هیس» توقعات را از وی بالا برده است. درباره انفجار و جلوه های ویژه این کار هم نمی توان امتیازی مثبتی به کار داد چون به هیچ وجه در قالب سینما نمی گنجید.
درباره کارگردان این فیلم هم بهتر است سخنی گفته نشود تا به نوعی یادمان رود که کارگردان این کار کیومرث پوراحمد است؛ فیلمی که به نوعی باعث خوشحالی مخالفان این فیلمساز شد که دیدید این فیلمساز به حق شش سال امکان فیلمسازی نداشت.
در پایان این مطلب بار دیگر باید به نکته ای اشاره کرد که بسیار آزاردهنده است؛ آن نیز این است که اگر فیلم هر اندازه که ضعیف باشد دلیلی نمی شود که حاضران در سالن که ادعای فرهنگی بودن نیز دارند فیلم را مسخره کنند. اتفاقی که متاسفانه در زمان نمایش «پنجاه قدم آخر» روی داد و در حضور کارگردان کار این فیلمساز به تمسخر گرفته شد.